پوکی استخوان و ایمپلنت دندان

بیس فسفونات ها یا Reclast نوعی دارویی است که برای جلوگیری از پوکی استخوان استفاده می شود زیرا از این جهت که روند زوال را کند می کند شناخته شده است و در عین حال نازک شدن استخوان را نیز به حداقل می رساند. به مردان و زنان این دارو داده می شود، اگرچه زنان یائسه بیشترین مصرف را از آن دارند.

در مورد اینکه آیا ایمپلنت های دندانی در زنانی که تحت درمان با بیس فسفونات های خوراکی هستند، پیش آگهی ضعیف تری نسبت به سایرین دارد یا خیر، بحث وجود دارد. فرآیند بازسازی استخوان مستمر، که به عنوان “تبدیل استخوان” شناخته می شود، دلیل این امر است.

این چرخش تنها زمانی امکان پذیر است که استخوان شامل دو نوع سلول باشد: یکی که استخوان قدیمی را مصرف می کند (استئوکلاست ها) و دیگری که آن را با استخوان جدید (استئوبلاست) جایگزین می کند.

بیس فسفونات ها ممکن است با تداخل در کارایی سلول هایی که استخوان را می خورند (استئوکلاست ها) تراکم استخوان را افزایش دهند. استخوان جدید اطراف ایمپلنت دندانی که اخیراً قرار داده شده است باید قبل از ایجاد استخوان جدید توسط استئوکلاست ها خورده شود زیرا ایمپلنت ها برای بهبودی به استخوان ها نیاز دارند. این ممکن است به دلیل بیس فسفونات ها اثر پذیری کمتری داشته باشد و این ناحیه ممکن است به درستی بهبود نیابد.

با این حال، طبق تحقیقات منتشر شده توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا در نوامبر 2011، خطر برای بیمارانی که بیس فسفونات های خوراکی یا دنوزوماب مصرف می کنند کم است. در واقع، گزارش ادعا می‌کند که شیوع پیش‌بینی‌شده 0.1 درصدی (یک مورد از هر 1000 نفری که در معرض بیس‌فسفونات‌ها یا دنوزوماب قرار دارند) خطر بسیار پایینی را نشان می‌دهد.

با این حال، هنگامی که انواع قوی تر بیس فسفونات ها در درمان بیماران سرطان استخوان استفاده می شود، خطر افزایش می یابد.